We zijn vertrokken !

We zijn vertrokken!

Vanmorgen, stipt om tien uur komt Mieke Delvaux III opgereden met de fiets! Gevolgd door Willy met de auto. Na een koffieke en een croissantje, rijden we richting Lille. In het station Lille Flandre, nemen we een ticket richting Compiègne. De fiets mag gratis mee op de trein. Op het perron nemen we afscheid van onze mannen. Hoe romantisch, met uitzwaai met witte zakdoek en al. Zonder probleem rijden we onze fiets binnen in de daarvoor bestemde wagon. Wat een luxe. Halverwege in Aulnoye Aymeries moeten we overstappen en van perron veranderen. Gelukkig hebben we daarvoor een uurtje de tijd. Want wat een gedoe. Geen lift, wel een steile trap met gootje naar beneden, wat nog meevalt, maar dan een even steil gootje naar boven. Dat wordt duwen, maar met z'n tweetjes lukt dat aardig. We hopen op een trein met een even gemakkelijk opstapje als de vorige. Maar dat valt dik tegen. Onze fietsen, zwaar geladen met bagage en al moet drie hoge treden opwaarts geheven worden. Gelukkig krijgen we de hulp van drie jonge, sympathieke knapen die met de fiets op weg zijn naar Parijs. De plaats waar we onze fietsen moeten stallen is maar breed genoeg voor twee fietsen, drie moeten dus in de gang blijven staan. De trein dateert waarschijnlijk van het tijdperk van net na de stoomtrein, maar rijdt met de snelheid van een tgv. Zo bereiken we algauw Compiègne, waar die lieve gasten ons weer helpen afstappen. We fietsen naar de office de toerisme. Daar vernemen we dat er een pelgrimsherberg is met 10 bedden en dat er nog maar één stapper ingeschreven is. We besluiten het erop te wagen. En dat valt goed mee. Het is basic, maar netjes en bovendien zijn we er alleen. Voor € 10 kunnen we slapen, douchen en krijgen we onze Compostela stempel. Het wordt onze 1ste stempel en 1ste overnachting in een pelgrimsherberg, hopelijk niet de laatste. Na een lekkere maaltijd in een restaurantje in de stad, kruipen we in onze slaapzak. Slaapwel.